viernes, 13 de noviembre de 2009

Cando te atopo deitada na praia, vexome percorrendote ate saciarme de ti. Observo como te atraen as ondas e algunha geivota merodea o teu redor, na tua defensa. Aprousimome paseniño, con recelo e vexote mirarme. Sinto o dardo dos teus ollos clavarse no meu corpo pra logo recollerse e perderse de novo no horizonte dun mar azul con barco ao fondo. Adiviño o teu calor porriba da area e recreome en aventuras, sonos e fiestras ao infinito que, unha vez desposuidas da miña dose de fantasia non son mais que balados a saltar, obstaculos prematuros a un desenfreno sin proieto, causa nen futuro. Detrás de ti, sobrepondose ao aire, hay nenos que xogan e me ouservan ouservarte. Unha nube enluta o uneco raio de sol que te alumbra. Un soplo de vento arremolina o teu cabelo no desorden e ti perdeste confundida coa area.

No hay comentarios:

Publicar un comentario